استفاده از واژه “تاخیر” در مورد ارسال بار شاید آنچنان مناسب به نظر نرسد و بهتر باشد تا بجای آن از ” تغییر در زمان پرواز“ استفاده کنیم. اما به هر تقدیر، در لجستیک و حمل و نقل هوائی “تاخیر” یا همان ” تفییر در برنامه پروازی” بخشی جدانشدنی و اجتناب ناپذیر از بدنه این صنعت بوده و با نام آن عجین گردیده است.
گره خوردگی واژه “تاخیر” با نام این حوزه ناشی از پیچیدگی های عملیاتی و وابسته بودن عملکرد سیستم به مجموعه ای از فعالیت ها ،الزامات، اقدامات و پیش زمینه ها در حوزه های مرتبط و مختلف کاری است که همانند یک اکو سیستم بهم پیوسته بصورت زنجیروار در یکدیگر تنیده شده اند.
البته امروزه با بهره گیری از فن آوری های نوین و هوشمندسازی های گسترده در زیرساخت های این صنعت، بویژه در ایرلاین های پیشرو و برجسته در سطح جهانی مانند Emirates و Qatar Airways که خوشبختانه (یا متاسفانه!) در حال حاضر بیش از 90 درصد از سهم جابجائی های صنعت هوانوردی از مبداء ایران را به خود اختصاص داده اند، به ندرت شاهد تاخیر و تفییر در رزواسیون های انجام شده اولیه هستیم.
نکته ای که بایستی همواره به آن توجه داشت این است که در برنامه زمان بندی شده پروازی جهت حمل محمولات با ماهیت و اولویت ارسال عادی ” General Cargo ” ، ایرلاین حمل کننده این اختیار را دارد که بنا به دلایل مختلف و متعدد، در تاریخ ، زمان و توالی پروازها و حتی مسیر درنظر گرفته شده در بوکینگ و رزواسیون اولیه، تغییراتی را بدون اعلام قبلی به فرستندگان یا عاملین فروش بار و صدور بارنامه اعمال نماید.
اما ناگفته نماند که این تغییرات به ندرت صورت می پذیرد و اساسا نام تاخیر را نمی توان بر روی آن گذاشت؛ بلکه صرفا یک تغییر در برنامه پروازی بوده که جزء اختیارات ایرلاین حمل کننده محسوب شده و گریزی از آن نیست.
بد نیست بدانید که در بیش از 95 درصد موارد، محمولات ارسالی طبق همان بوکینگ اخذ شده اولیه بدون تغییر در تاریخ و زمان پرواز به مقصد می رسند.
